Kasch Denke 28.06.2023



De Schorsch goht mit seinar Axt auf dr Schultar hindre ins Holz. Es geit no a bitzle was zum spalte
duss.
Ar pfeift a Liedle ond stapft mit seine große, schwaze Gummistiefel auf de Wald zue. Miad isch ar, es
war a strengar Dag heit, ond ar dät lieber brotzeite als iatz no in de Wald gau. Aber des Holz det
wiad halt vom Rumflacke au it besser ond vo alloi kut des beim Schorsch sei m Höfle it an d Hauswand na.
Scho lang hot ar Wehdag in dr Schulter ond grad s Holze duet do gar it guet. Ond weag s sei m niedre
Blutdruck isch ar allat so miad. Oder kuts vo dr Leaber ? Ar woiß es it, well ar it zum Doktor goht.
Deam traut ar it über de Weg. Lieber schleppt ar sich so dur, duet was halt grad so goht ond hofft, dass
alls vo seal meh besser wiad. Es wiad aber eher allat minder. Er isch halt au numma dr Jüngscht. Wenn
s m no it allat so drimslig wär...er schiebt dean Gedanke weg, will gar nix dvro wisse.
Verdrängung hoisst ma des.

Kuz vor m Wald kut ar beim Nachbaur Bechrar vorbei. Der flacket im Liegestuhl, hot a rosarote Sonnekappe
auf ond lueget verschlofe zum Schorsch num.
"Grieß di", sait ar freundlich ond winkt kuz mit dr Hand. "Servus" geit de Schorsch zruck ond goht zügig
weiter. Aus m Augewinkl sieht ar no, wie de Bechrar sich a Glas mit am braune Getränk gonnt.

De Schorsch denkt sich:
"Des war gwiss a Wischki oder a Weinbrand. Der Bechrar schaffet ja so guet wie nix, also ka s gar it
andersch sei, als dass ar zum Saufe afangt. Mei, hot s der sche, so gmietlich ond faul im Liegestuhl
flacke, sich was Guets gonne, in de Dag nei träume ond m Gräs beim wachse zuluege. Des wott ia au mol.
Wie s manke Leit blos nabringet: so a gmietlichs Leabe, alls hau, was ma will ond it schaffe müsse.
Wenn i dean sieh, dann blos beim Eikehre oder beim Spazieregau. Was ha i denn falsch gmachet in mei m
Leabe ? Mit meinar Rumfroscherei ha i s zu nix brocht. Do vergoht mr glei d Luscht aufs Holzmache. Do
komm i mir vor wie n a Depp. Ond die feine Herre flacket omanand. Deane sott ma d Steura naufdo oder no
besser, glei a Faulenzarsteuer aufbrumme, do dät de Bechrar zahle ond zahle. Was isch der eigentlich vo
Beruf ? Woiss i grad it, wiad scho so a Pöschtle im Amt sei, do geit ja grad gnue drvo. Die leabet wie
m Mada im Speck vo eisre Steura, vo deam, was i de ganz Dag schaff, a Sauerei isch des. Dean sott i gar
numma grieße. S nächst Mol lauf i so vrbei. Do isch jedas Wort zviel ond ibrig. Do kinnt i mi langsam
fascht aufrege. Grad reacht, dass i des Holz zum hacke ha..."

Dr Bechrar spüelt in dr Kuche s Gschirr. Des ka ar grad no mache, meh goht dann heit numma. Seit ar an
saftige Bandscheibevorfall kriegt hot, ka ar numma als Zimmrar schaffe ond noch am OP, der saublöd schief-
gange isch, ka ar sich kaum meh rühre. Ar springt halt vo oim Doktr zum andre, vo oir Reha zur andre, ein
Elendsgfrett. Dur die viele Schmerztabletta die ar scho gfreasse hot, hot s m au no de Mage versauet. Iazt
leabt ar vo Knäckebrot ond Kamilletee. Sei Weib isch m verdloffe, se hot des Elend numma ausghalte. Se
müsst sich seal verwirkliche ond kinnt it ihr Leabe lang mit am Kranke zämetsei. So hot se gsait.
Blos guet, dass sei Schweschter all zwie Däg bei eam vorbeilueget ond m do ond det hilft. Alloi dät ar des
alls numma packe.
Noch m Spüle goht ar hofele mit am Steacke naus auf d Terrasse ond nochdeam ar gherig hin ond her gwargelet
hot, kut ar in sein alte Liegestuhl z flacket. A Tässle Kamilletee hot ar sich no mitgnomme. Bier wär m
lieber gweah, aber des hot de Doktr verbote, wegs de Tabletta.
Ar dät so gean was schaffe, ar ka aber it. Die Rumflackerei macht n ganz fetig. Depressiona hoisst ma des,
hot ma eam gsait. Mei, was witt mache.

Do kut dr Nachbaur Schorsch vorbei, hot a Axt auf m Buckl ond pfeift a Liedle. Se grießet sich. De Schorsch
goht zügig weiter, m Wald zue.

De Bechrar denkt sich:
"Der hot ja an flotte Gang druff, de Schorsch. Der frait sich sicher auf s Holze, in dr frische Luft, im Wald
dussa. Kraft hot der in seim Altar no gherig. Ar isch bumperlgsund, guet aufglegt, a Ma wie a Baum. Der hot
hot no Fraid am Schaffe ond Schinde. Wenn i denn blos zehe Minuta Holz mache kinnt, des wär ja scho dr Wahn-
sinn. Aber es goht gar nix, mei Leabe isch fetig, i bi nix meh wert, ka nix meh do. Eigentlich sott i an Schnaps
ond koin Tee saufe. Mei, hot s der Schorsch doch sche, der woiß gar it wona mit dr Kraft, woiß gar it, wie sche
ar s hot. I dät ja so gean schaffe.
Die ganze gsunde Leit, wie de Schorsch ond so, die hand ja gar koi Ahnung wie des isch, wenn ma nix meh do ka,
wenn ma sich seal so oweart deicht, ausgschlosse vo dr Gsellschaft, hilflos dohocket. I ka blos no andre zueluege,
wie s deane gut goht, aber was bleibt für mi ?
So, iatz nimm i gau meine Tabletta, dann isch mr meh alls wurscht."

Noch zwoi Stund kut de Schorsch vom Holze zruck ond wieder am Haus vom Bechrar vorbei. Dinna lauft de Fernseh, vom
Bechrar isch nix zum seah. Schorsch denkt sich, des dät ar iatz au gean: fernsehe ond brotzeite, aber er muss no zu
de Schumpe luege.
De Bechrar denkt sich nix, der isch vor m Fernseh scho lang verschlofe, versunke in seine Alpträum.